پایگاه خبری همدان نیوز

سوابق

سوابق

* سرپرست استانداري همدان

* معاون سیاسی، امنیتی، اجتماعی و فرهنگی استانداری همدان 1389-1391

* فرماندار همدان 1385-1389

* سرپرست معاونت عمرانی استانداری همدان همزمان با عهده‌دار بودن معاونت سیاسی – امنیتی

* رئیس ستاد انتخابات استان در برگزاری انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی و مسئول اجرایی برگزاری 6 دوره انتخابات مختلف شهرستان همدان

* رئيس شوراي برنامه‌ريزي استان در زمان تصدي سرپرستي استانداري

* رئيس شوراي برنامه‌ريزي شهرستان به مدت 4 سال

* جانشین رئیس شورای سیاست‌گذاری کنگره سرداران، امیران، فرماندهان و 8000 شهید استان همدان

* رئیس ستاد استانی نهمین دوره اجلاس پیرغلامان حضرت اباعبدالله‌الحسین(ع)

* عضو هیات‌رئیسه رزم‌آوران استان همدان

* رئیس شورای آموزش و پرورش شهرستان همدان به‌مدت 5 سال

* رئیس شورای هماهنگی مدیریت بحران شهرستان همدان به‌مدت 5 سال

* رئیس شورای اقامه نماز در استانداری و فرمانداری‌های تابعه استان

* مسئول هیات ماده 4 شهرستان همدان در راستای توزیع سهام عدالت

* بیش از 25 سال حضور موثر در عرصه‌های دفاع از حریم امنیتی - سیاسی کشور در سطوح مدیریتی و دفاع مقدس به‌عنوان رزمنده وحضور مستمر در مناطق عملياتي جنگ حق علیه باطل

* عضو شورای جهاد سازندگی همدان در سال‌های اولیه شکل‌گیری

* فعال سیاسی قبل از پیروزی انقلاب و از عناصر فعال در حماسه 30 مهر همدان

* دبير شوراي مبارزه با مواد مخدر استان همدان

*رئيس انجمن كتابخانه‌هاي عمومي شهرستان همدان

* عضو هيات امناء باغ موزه دفاع مقدس 1385 _ 1391

* مسئول كميته پيگيري و امنيت برگزاري جشنواره بين‌المللي فيلم كودك و نوجوان

* محرومیت‌زدایی و تلاش برای تحقق عدالت اجتماعی

فاميل‌كريمي بر اين عقيده است كه: رفاه اجتماعی به مفهوم تأمین نیازهای اساسی جامعه در 2 بعد مادی و معنوی، یکی از وظایف مهم دولت‌ها محسوب می‌شود که بیانگر دسترسی مردم به غذا، مسکن، سلامت، آموزش و سایر امکانات زندگی است.

به طور خلاصه این شاخص‌ها، میزان دسترسی و برخورداری مردم از امکانات و همچنین نابرابری در برخورداری از این امکانات بین اقشار مختلف جامعه را نشان می‌دهد.

در واقع رضایت هر فرد از زندگی نه فقط به میزان بهره‌مندی خود او، بلکه به چگونگی بهره‌مندی دیگران نیز بستگی دارد و این جنبه دوم معمولاً مورد غفلت دولت‌مردان قرار می‌گیرد.

مردم مایلند که با آنها در مقایسه با دیگران به طور عادلانه رفتار شود. می‌دانیم که نابرابری در ثروت و بهره‌مندی از امکانات بین مردم، تا هنگامی که ناشی از تفاوت در استعدادها و تلاش‌ها باشد موجه و قابل قبول خوانده می‌شود، اما هنگامی که این نابرابری‌ها در نتیجه فرصت‌های نابرابر، رانت‌خواری و سلطه‌جویی به وجود آمده باشد، تبعیض و به هیچ وجه مورد قبول جامعه نیست.

افزایش نابرابری‌هاي ناموجه، کینه و کدورت را در جامعه گسترش می‌دهد. همبستگی اجتماعی را از بین می‌برد و رابطه بین ملت و دولت را به تیرگی می‌کشاند.

مردم ثابت کرده‌اند که با فقر و نداری می‌سازند، اما تبعیض و بی‌عدالتی را طاقت نمی‌آورند. در چند سال اخیر، تحولات اقتصادی و اجتماعی موجب شده ناخواسته فاصله بین فقیر و غنی افزایش یابد.

این قانون علمی که "تورم، فقير را فقیرتر و غنی را غنی‌تر می‌کند" در این سال‌ها به وضوح آثار خود را در جامعه ما نشان داده و همین امروز، اگر مورد غفلت قرار گیرد می‌تواند سلامت جامعه را تهدید کند. در واقع عدالت اجتماعی به عنوان یک دستاورد مهم برنامه‌های رفاه اجتماعی، مهمترین مطالبه مردم و عنصری تعیین کننده در رابطه بین مردم و دولت است.